• Slider4
  • Slider5
  • Slider 9

Υποχονδροπλασία

Περιγραφή και ορισμός

Η υποχονδροπλασία (HCH) αποτελεί μια μορφή μεταφυσιακής χονδροδυσπλασίας η οποία αν και μοιάζει με την αχονδροπλασία η φαινοτυπική της εικόνα καθώς και τα ακτινολογικά ευρήματα είναι ηπιότερα από αυτά της αχονδροπλασίας. 1 , 2

Αιτιοπαθογένεια

Η υποχονδροπλασία (HCH) προκαλείται από μεταλλάξεις στο γονίδιο του υποδοχέα του αυξητικού παράγοντα 3 των ινοβλαστών (FGFR3). 3 - 5 Ως γνωστόν, το γονίδιο FGFR3 αναστέλλει τον πολλαπλασιασμό και την διαφοροποίηση των χονδροκυττάρων με αποτέλεσμα την ριζομελική βράχυνση των οστών. Μάλιστα, η μετάλλαξη p.N540K, αντιπροσωπεύει το 60-70% των περιπτώσεων HCH στο γονίδιο FGFR3. 6 , 7

Μάλλον αντιφατικά, κρίνονται τα αποτελέσματα μιας άλλης μελέτης σύμφωνα με την οποία, ποσοστό 56,9% των προσβεβλημένων ασθενών με HCH δεν φέρουν μεταλλάξεις στο γονίδιο FGFR3 γεγονός που υποδηλώνει ότι υπάρχουν και άλλες μη - ανακαλυφθείσες γονιδιακές μεταλλάξεις οι οποίες φαινοτυπικά ομοιάζουν με HCH. 8 Με την υπόθεση της ετερογένειας του γενετικού τόπου της υποχονδροπλασίας φαίνεται να συμφωνεί και η μελέτη του Stoilov. 9

Δημογραφικά στοιχεία

Η επίπτωση της υποχονδροπλασίας στο γενικό πληθυσμό είναι άγνωστη. Αυτό, οφείλεται στο γεγονός ότι δεν καθιερώθηκαν διαγνωστικά κριτήρια τα οποία θα επέτρεπαν την ακριβή συλλογή στατιστικών δεδομένων από αρκετές μελέτες που είδαν το φώς της δημοσιότητας. Οι περισσότερες περιπτώσεις υποχονδροπλασίας, εμφανίζονται σποραδικά ως αποτέλεσμα μιας νέας μετάλλαξης. 10

Κληρονομικότητα

Το πρότυπο κληρονομικότητας αυτής της διαταραχής είναι αυτοσωματικό επικρατές, παρότι πολλές περιπτώσεις εικάζονται ότι αντιπροσωπεύουν νέες μεταλλάξεις κι έχουν συνδεθεί με την προχωρημένη πατρική ηλικία. Η υποχονδροπλασία θωρείται ως μια αλληλομορφή της αχονδροπλασίας και της θανατηφόρου δυσπλασίας, στον γενετικό τόπο 4p16.3 του χρωμοσώματος 4, υποδεικνύοντας ότι αυτές οι τρείς διαταραχές προκύπτουν από μεταλλαγές του ίδιου γονιδίου FGFR3.

Υπερηχογραφική διάγνωση

Προγεννητική διάγνωση HCH βασιζόμενη αποκλειστικά σε υπερηχογραφικές μετρήσεις του εμβρυϊκού σκελετού είναι δύσκολη και δεν έχει αναφερθεί. 11 Η πρωιμότερη διάγνωση HCH που περιγράφεται στην βιβλιογραφία ήταν στις 22 εβδομάδες της κύησης σε μια οικογένεια υψηλού κινδύνου για την εν λόγω διαταραχή. 12 Ωστόσο, υπάρχει η αναφορά ενός βρέφους με HCH το οποίο γεννήθηκε από μητέρα με ACH και πατέρα με HCH. Το έμβρυο εξετάστηκε με διαδοχικά υπερηχογραφήματα από την 16η εβδομάδα και είχε φυσιολογικό μήκος οστών έως την 22η εβδομάδα της κύησης. Στις 25 εβδομάδες, τα μακρά οστά άρχισαν να εμφανίζονται μικρότερα του αναμενόμενου για την αντίστοιχη ηλικία κύησης, η βιομετρία κεφαλής (BPD, HC) παρέμενε φυσιολογική και έτσι τέθηκε ορθώς η διάγνωση της υποχονδροπλασίας. 13

Παρόλα αυτά, ο Chen και οι συνεργάτες του έθεσαν την διάγνωση HCH, με μοριακό έλεγχο DNA, σε μια κύηση χαμηλού κινδύνου έπειτα από ομφαλιδοπαρακέντηση. Η έγκυος μητέρα είχε ύψος 152 cm και ο σύζυγός της 180 cm. Η έγκυος μητέρα παραπέμφθηκε στις 30 εβδομάδες για γενετική συμβουλευτική εξαιτίας ριζομελικής βράχυνσης των μακρών οστών < από την 5η % θέση ανάπτυξης. Ο υπόλοιπος βιομετρικός έλεγχος ήταν απολύτως φυσιολογικός και αντιστοιχούσε με κύηση 30 εβδομάδων. Τα δάχτυλα και η κρανιοπροσωπική εμφάνιση ήταν φυσιολογικά. Αφού ετέθει προσωρινά η διάγνωση της αχονδροπλασίας (ACH), διεξήχθη έλεγχος DNA στο σύνολο του γονιδίου FGFR3 και διαπιστώθηκε μετάλλαξη Υ278C. 14

Το μειωμένο μήκος μηριαίου οστού (FL) και η φυσιολογική βιομετρία κεφαλής (BPD, HC) προτάθηκαν ως πιθανοί υπερηχογραφικοί δείκτες προγεννητικής διάγνωσης της υποχονδροπλασίας (HCH). 15

Διαφορική διάγνωση

Η υποχονδροπλασία (HCH) είναι μια ήπια σκελετική δυσπλασία η οποία χαρακτηρίζεται από κοντά άκρα, βραχύ ανάστημα και οσφυϊκή λόρδωση. Ωστόσο, υπάρχουν και άλλα τρία είδη νανισμού (ψευδο-αχονδροπλασία, ετερόζυγος αχονδροπλασία και θανατηφόρος δυσπλασία) με παρόμοια κλινικά χαρακτηριστικά, γεγονός που καθιστά δύσκολη την ακριβή διάγνωση. Ο Wang και οι συνεργάτες του, ανέφεραν την συμβολή του μοριακού ελέγχου της υποχονδροπλασίας ως διαγνωστικό μέσο, μιας οικογένειας Κινέζων με ιστορικό HCH. 16 Σε αντίθεση με την αχονδροπλασία, το κρανίο, η λεκάνη και τα χέρια ουσιαστικά είναι φυσιολογικά στην υποχονδροπλασία, 1 ενώ υπάρχει και έλλειψη κύρτωσης των κνημών (ραιβογωνία). 17 Κάποιες φορές, τα προσβεβλημένα με HCH έμβρυα έχουν παραμορφωμένο κρανίο, δίκην "φύλλου τριφυλλιού," λόγω πολλαπλής κρανιοσυνοστέωσης, χωρίς ωστόσο, σημαντική δυσαναλογία στην βιομετρία. 18

Ορισμένοι συγγραφείς διατείνονται ότι η μετάλλαξη C1620A στο γονίδιο FGFR3, θα μπορούσε να προκαλέσει εγκεφαλικές δυσμορφίες, του τύπου δυσγενεσία του μέσου κροταφικού λοβού, σε ασθενείς με υποχονδροπλασία και θανατηφόρο δυσπλασία. 19 , 20 Αυτές οι εγκεφαλικές δυσμορφίες καθώς και οι ανωμαλίες του ιππόκαμπου που παρατηρούνται θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν προγεννητικά ως σημείο διαφορικής διάγνωσης από την αχονδροπλασία με την συνδρομή της εμβρυϊκής μαγνητικής τομογραφίας. 21 Η διαφορική διάγνωση θα πρέπει επίσης να συμπεριλαμβάνει και άλλες καταστάσεις που σχετίζονται με ήπια βράχυνση του μήκους των μελών και μακροκεφαλία, όπως, ενδομήτρια υπολειπόμενος ανάπτυξη (IUGR), σύνδρομο Down, σύνδρομο Kniest, σύνδρομο Turner.

Στρατηγικές διαχείρισης

Ο συνδυασμός υπερηχογραφικής και μοριακής γενετικής προσέγγισης, είναι χρήσιμος στην θέσπιση ακριβούς διάγνωσης της HCH ενδομήτρια, και, ακολούθως, η παροχή γενετικής συμβουλευτικής στην κατάλληλη περιγεννητική διαχείριση. 22

Φυσική ιστορία και έκβαση

Το βάρος και το ύψος των υποχονδροπλαστικών νεογνών συχνά είναι εντός του φυσιολογικού εύρους. Η δυσαναλογία των μελών σε σχέση με τον κορμό είναι ήπια και παραβλέπεται εύκολα κατά την διάρκεια της βρεφικής ηλικίας. Η βράχυνση του κορμού μπορεί να είναι ριζομελική 23 ή μεσομελική. 24

Με την πάροδο της ηλικίας, η δυσαναλογία των μελών γίνεται εμφανέστερη συνήθως στα κάτω, παρά στα άνω, άκρα. Το συνολικό ύψος των υποχονδροπλαστικών ασθενών βρίσκεται συνήθως 2-3 βασικές αποκλίσεις κάτω από τον μέσον όρο στη διάρκεια της παιδικής ηλικίας, ενώ στους ενήλικες κυμαίνεται μεταξύ 145-165 cm στους άνδρες, και 133-151 cm, στις γυναίκες. 25

Όταν αρχίζουν να βαδίζουν, συνήθως παρουσιάζουν οσφυϊκή υπερλόρδωση και μικρή ραιβογωνία, η οποία συνήθως είναι παροδική και σπάνια απαιτεί χειρουργική διόρθωση. Τα μικρά παιδιά και οι ενήλικες με υποχονδροπλασία συχνά είναι κοντόχοντρα, με παχύ, μυώδες σώμα. Η συχνότητα της διανοητικής υστέρησης πιστεύεται ότι είναι μεγαλύτερη σε ασθενείς με υποχονδροπλασία, παρά με αχονδροπλασία ή στο γενικό πληθυσμό. 26

  1. Hall BD, Spranger J. Hypochondroplasia: clinical and radiological aspects in 39 cases. Radiology. 1979 Oct; 133(1): 95-100. PubMed | Full Text Radiology
  2. Matsui Y, Yasui N, Kimura T, et al. Genotype phenotype correlation in achondroplasia and hypochondroplasia. J Bone Joint Surg Br. 1998 Nov; 80(6): 1052-6. PubMed | Bone & Joint Journal
  3. Mullis PE, Patel MS, Brickell PM, et al. Growth characteristics and response to growth hormone therapy in patients with hypochondroplasia: genetic linkage of the insulin-like growth factor I gene at chromosome 12q23 to the disease in a subgroup of these patients. Clin Endocrinol (Oxf). 1991 Apr; 34(4): 265-74. PubMed | Wiley Online Library
  4. Prinos P, Costa T, Sommer A, et al. A common FGFR3 gene mutation in hypochondroplasia. Hum Mol Genet. 1995 Nov; 4(11): 2097-2101. PubMed | Oxford Academic | Google Scholar
  5. Bellus GA, McIntosh I, Smith EA, et al. A recurrent mutation in the tyrosine kinase domain of fibroblast growth factor receptor 3 causes hypochondroplasia. Nat Genet. 1995 Jul; 10(3): 357-9. PubMed | Nature Genetics
  6. Park KE, Kim SA, Kang MJ, et al. Successful birth with preimplantation genetic diagnosis using single-cell allele-specific PCR and sequencing in awoman with hypochondroplasia due to FGFR3 mutation (c.1620C>A, p.N540K). Clinical and Experimental Reproductive Medicine. 2013; 40(1): 42-46. PubMed | Full Text PMC | Full Text CERM
  7. Heuertz S, Le Merrer M, Zabel B, et al. Novel FGFR3 mutations creating cysteine residues in the extracellular domain of the receptor cause achondroplasia or severe forms of hypochondroplasia. Eur J Hum Genet. 2006 Dec; 14(12): 1240-7. PubMed | Full Text Human Genetics
  8. Song SH, GC Balce, MV Agashe, et al. New proposed clinico-radiologic and molecular criteria in hypochondroplasia: FGFR 3 gene mutations are not the only cause of hypochondroplasia. Am J Med Genet A. 2012 Oct; 158A (10): 2456-62. PubMed | Wiley Online Library
  9. Stoilov I, Kilpatrick MW, Tsipouras P, et al. Possible genetic heterogeneity in hypochondroplasia. J Med Genet. 1995 Jun; 32(6): 492-3. PubMed | Full Text PMC | Full text BMJ | PDF
  10. Bailey AJ, Sims TJ, Stanescu V, et al. Abnormal collagen cross-linking in the cartilage of a diastrophic dysplasia patient. Br J Rheumatol. 1995 Jun; 34(6): 512-5. PubMed | Oxford Academic
  11. Lemyre E, Azouz EM, Teebi AS, et al. Bone dysplasia series. Achondroplasia, hypochondroplasia and thanatophoric dysplasia: review and update. Can Assoc Radiol J. 1999 Jun; 50(3): 185-97. PubMed
  12. Stoll C, Manini P, Bloch J, et al. Prenatal diagnosis of hypochondroplasia. Prenat Diagn. 1985 Nov-Dec; 5(6): 423-6. PubMed | Wiley Online Library
  13. Huggins MJ, Mernagh JR, Steele L, et al. Prenatal sonographic diagnosis of hypochondroplasia in a high-risk fetus. Am J Med Genet. 1999 Nov 26; 87(3): 226-9. PubMed
  14. Chen CP, Su YN, Lin TH, et al. Detection of a de novo Y278C mutation in FGFR3 in a pregnancy with severe fetal hypochondroplasia: prenatal diagnosis and literature review. Taiwan J Obstet Gynecol. 2013 Dec; 52(4): 580-5. PubMed | Elsevier
  15. Kataoka S, Sawai H, Yamada H, et al. Radiographic and genetic diagnosis of sporadic hypochondroplasia early in the neonatal period. Prenat Diagn. 2004 Jan; 24(1): 45-9. PubMed | Wiley Online Library
  16. Wang H, Sun Y, Wu W, et al. A novel missense mutation of FGFR3 in a Chinese female and her fetus with hypochondroplasia by next-generation sequencing. Clin Chim Acta. 2013 Aug 23; 423: 62-5. PubMed | Elsevier
  17. Scott CI Jr. Achondroplastic and hypochondroplastic dwarfism. Clin Orthop Relat Res. 1976 Jan-Feb; (114): 18-30. PubMed
  18. Angle B, Hersh JH, Christensen KM. Molecularly proven hypochondroplasia with cloverleaf skull deformity: a novel association. Clin Genet. 1998 Nov; 54(5): 417-20. PubMed | Wiley Online Library
  19. Grosso S, Farnetani MA, Berardi R, et al. Medial temporal lobe dysgenesis in Muenke syndrome and hypochondroplasia. Am J Med Genet A. 2003 Jul 1; 120A (1): 88-91. PubMed | Wiley Online Library
  20. Kannu P, Hayes IM, Mandelstam S, et al. Medial temporal lobe dysgenesis in hypochondroplasia. Am J Med Genet A. 2005 Nov 1; 138(4): 389-91. PubMed | Wiley Online Library
  21. Cesaretti C, Spaccini L, Rustico M, et al. Prenatal magnetic resonance imaging detection of temporal lobes and hippocampal anomalies in hypochondroplasia. Prenat Diagn. 2014 Oct; 34(10): 1015-7. PubMed | Wiley Online Library
  22. Karadimas C, Sifakis S, Valsamopoulos P, et al. Prenatal diagnosis of hypochondroplasia: report of two cases. Am J Med Genet A. 2006 May 1; 140 (9): 998-1003. PubMed | Wiley Online Library
  23. Specht EE, Daentl DL. Hypochondroplasia. Clin Orthop Relat Res. 1975 Jul-Aug; (110): 249-55. PubMed | Full Text CORR
  24. Ross JL, Bellus G, Scott CI Jr, et al. Mesomelic and rhizomelic short stature: The phenotype of combined Leri-Weill dyschondrosteosis and achondroplasia or hypochondroplasia. Am J Med Genet A. 2003 Jan 1; 116A (1): 61-5. PubMed | Wiley Online Library
  25. Appan S, Laurent S, Chapman M, et al. Growth and growth hormone therapy in hypochondroplasia. Acta Paediatr Scand. 1990 Aug-Sep; 79 (8-9): 796-803. PubMed | Wiley Online Library
  26. Wynne-Davies R, Patton MA. The frequency of mental retardation in hypochondroplasia. J Med Genet. 1991 Sep; 28(9): 644. PubMed | Full Text PMC | Full Text BMJ | PDF

Μετρητής

Διαβάστηκε:
5008 φορές

Ιστορικό δημοσίευσης

Ημ/νία δημιουργίας άρθρου:
Πέμπτη, 28 Μαρτίου 2019 00:01

Ημ/νία τελευταίας τροποποίησης:
Δευτέρα, 28 Σεπτεμβρίου 2020 10:01

Συντάκτης άρθρου:
Δρ Αναστάσιος Κοκοβίδης

Βιβλιογραφία

παραπομπές

Λεπτομέρειες

Copyright © 2019 - 2020, Δρ Αναστάσιος Κοκοβίδης

Share it

Ποιοι είμαστε

Η ιστοσελίδα emvriomitriki.gr σχεδιάστηκε αρχικά για να καλύψει τις απορίες και τις ανάγκες των εγκύων γυναικών. Όμως, λόγω του υψηλού επιστημονικού υλικού που περιέχει (άρθρα, βίντεο, φωτογραφίες, βιβλιογραφία) καθίσταται χρήσιμο επαγγελματικό εργαλείο σε φοιτητές, μαιευτήρες και άλλους επαγγελματίες υγείας που επιθυμούν να ανανεώσουν τις γνώσεις τους. Το έργο επιμελήθηκε ο ιατρός Αναστάσιος Κοκοβίδης.

Στοιχεία επικοινωνίας

Διαδρομή

Λεωφόρος Κηφισίας 26
Αθήνα, 115 26


info@emvriomitriki.gr
210 7771300










Κλείστε το ραντεβού σας Online!




Πριν ξεκινήσετε, Cookies
Πρόκειται για μικρά αρχεία/εργαλεία που μας βοηθάνε να οργανώσουμε καλύτερα την περιήγηση στην σελίδα μας καθώς και την ανάλυση της επισκεψιμότητας της σελίδας μας.