Ανατομία
Οι εμβρυϊκοί υμένες, το χόριο και το άμνιο, αποτελούν μεμβράνες μέσα στις οποίες περικλείεται το κύημα σχηματίζοντας έτσι το εμβρυικό θυλάκιο. Το χόριο αποτελεί το εξωτερικό περίβλημα του εμβρυοθυλάκιου, σχηματίζεται από το τμήμα του μεσοδέρματος που καλύπτει εσωτερικά την τροφοβλάστη, αναπτύσσεται κάτω από το άμνιο και περικλείει τα ομφαλικά αγγεία. Το άμνιο, είναι μια λεπτή διάφανη μεμβράνη που αποτελεί το εσωτερικό περίβλημα του εμβρυοθυλάκιου που σχηματίζεται από την κυτταροτροφοβλάστη. Όσο προχωρά η εγκυμοσύνη, ο αμνιακός σάκος διατείνεται και, περί την 16η εβδομάδα της κύησης έρχεται σε άμεση επαφή με την εσωτερική επιφάνεια του χορίου.
Σε πολλαπλή εγκυμοσύνη οι εμβρυϊκού υμένες είναι περισσότεροι από δύο και η πλακουντοποίηση (χοριονικότητα, αμνιονικότητα) εξαρτάται από τον αριθμό των ωαρίων που συμμετείχαν στην σύλληψη αλλά και από το χρονικό στάδιο που έγινε η διαίρεσή τους. Στην διχοριακή διαμνιακή κύηση το κάθε ένα έμβρυο έχει δικό του άμνιο και χόριο, στην μονοχοριακή διαμνιακή κύηση, υπάρχει ένα χόριο και δύο άμνια και στην μονοχοριακή, μονοαμνιακή, ένα χόριο και ένα άμνιο.
Λειτουργίες
Οι σπουδαιότερες λειτουργίες των εμβρυικών υμένων είναι:
- να παράγουν και να συντηρούν την ποσότητα του αμνιακού υγρού
- να επιτρέπουν την δίοδο του νερού ανάμεσα στην μητέρα και στο αμνιακό υγρό
- να παράγουν ένζυμα που σχετίζονται με την στεροειδογένεση
- να παράγουν πρόδρομες ουσίες των προσταγλανδινών Ε2 και F2, το ένζυμο της φωσφολιπάσης Α2 που εμπλέκεται στην σύνθεση των προσταγλανδινών
Επιπλοκές
Ο εκτεταμένος διαχωρισμός χορίου-αμνίου είναι σπάνιος μετά από τη 17η εβδομάδα της κύησης και μπορεί να λάβει χώρα σε ασθενείς, οι οποίοι έχουν υποβληθεί στην διαδικασία της αμνιοπαρακέντησης, αν και μία μικρή ομάδα από αυτές (που έχουν προσβληθεί) δεν έχει προβεί σε κανενός είδους επεμβατική διαδικασία. Ο περιορισμένος διαχωρισμός χορίου-αμνίου συμβαίνει συχνότερα και είναι ανεξάρτητος από τον επεμβατικό έλεγχο. Οι υμένες της εμβρυϊκής κοιλότητας μπορεί να παρουσιάζουν φλεγμονώδεις αλλοιώσεις (χοριοαμνιονίτιδα) από ανιούσα συνήθως λοίμωξη μικροβίων που βρίσκονται στον κόλπο. Η χοριοαμνιονίτιδα αποτελεί αιτία προώρου τοκετού, πρόωρης ρήξης των υμένων, αλλά και εμβρυϊκής δυσφορίας. Όταν συμβεί επιβάλλεται η εισαγωγή τόσο της μητέρας όσο και του νεογνού σε μονάδα εντατικής παρακολούθησης. Η αυτόματη ρήξη των εμβρυικών υμένων, δηλαδή του χορίου και του αμνίου, μπορεί να συμβεί σε κάθε στιγμή κατά την διάρκεια της κύησης. Aν αυτή συμβεί πριν καν ξεκινήσει ο τοκετός, ονομάζεται πρόωρη ρήξη.